puisi panjang untuk malaikat hipster wanabe!


Malam neraka terang. 
Jauh kelam berbalam.  
Asap dihembus hisap. 
Nafas tak terbawa injap. 
Serakah rimas ditindas. 
Gersang diregut malas. 
Terik lena dielus. 
Telanjang di dinding buku. 
Jerit suara kaku. 
Pantang anak Melayu. 
Songkok setinggi janji laku. 
Lengit menapak tempat dituju. 
Ada taring menyulam kopi. 
Perut kosong mati. 
Satu pekung kepingin. 
Takut tak terbela hati. 
Benak mata layu. 
Layar masih tak terisi. 
Fikir jauh. Nampak dekat. 
Atau fikir dekat. Nampak jauh? 
Tengok diri? Tengok sendiri! 
Kesian dia sakit. 
Kesian aku sakit! 
Baik. Okey. Aku pergi. 
Tinggalkan dia sakit sendiri. 
Tinggalkan aku perit mandiri. 
Gigil merah berkaca. 
Terpinggir di busa masa. 
Nak sahaja ke kota Setanggi! 
Dari celah Bangkok, hingga pekik rentas sungai Mekong. 
Hingus leleh deras. 
Mata berbirat tenang. 
Kulit disirat kudrat. 
Se-tin didih Cola. 
Hitam likat pekat. 
Tapak pijak kembali. 
Tanah kuala berlumpur. 
Puas pandu laju. 
Belum nampak garis putus. 
Di tengah muka-muka jalan. 
Panjang. Jauh. Harap tak berhenti. 
Untuk sedekad lagi. 
Untuk malaikat hipster wanabe! 


kaz ishak
4/4/2013
4.39 am